Rada Konsultacyjna kwestionuje ustawę o gminach turystycznych

Rada Konsultacyjna Wysp Kanaryjskich zakwestionowała przydatność i prawidłowość ustawy o gminach turystycznych przedstawionej przez trzynaście lokalnych rad. Jest to pierwsza w historii regulacja promowana przez lokalne podmioty na Wyspach, która została zatwierdzona kilka tygodni temu przez regionalny parlament.

W obowiązkowej, ale niewiążącej opinii, organ doradczy rządu regionalnego uważa, że tekst „reguluje te same kwestie i te same zasady”, co inne regulacje w sektorze, takie jak ustawa o turystyce Wysp Kanaryjskich z 1995 r. Jednocześnie „nie odnosi się ani nie rozwiązuje” jej współistnienia z tą ostatnią, co „może zagrozić pewności prawnej”.

Geneza i cele ustawy

Ustawa o Gminach Turystycznych Wysp Kanaryjskich jest regulacją promowaną przez trzynaście rad miejskich Wysp Kanaryjskich, z których wszystkie mają silny charakter turystyczny. Są to: San Bartolomé de Tirajana, Mogán (Gran Canaria), Arona, Adeje, Guía de Isora, Puerto de la Cruz, Santiago del Teide (Teneryfa), Teguise, Yaiza, Tías (Lanzarote), Pájara, La Oliva i Antigua (Fuerteventura).

szlaki na teneryfie przystanek rodzinka banner v1

Celem ustawy jest „uregulowanie reżimu prawnego gmin turystycznych Wysp Kanaryjskich”, a także procedury deklarowania i utraty tego statusu. Korporacje te uważają, że obecny system autonomii lokalnej opóźnia podejmowanie decyzji i że „struktura terytorialna gmin” archipelagu „nie jest dostosowana do rzeczywistości” miejscowości Wysp Kanaryjskich, zwłaszcza tych najbardziej turystycznych.

Wyzwania związane z turystyką

„Świadczenie usług publicznych odbywa się w znacznie większym wymiarze gminnym niż ten, który odpowiada wyłącznie liczbie zarejestrowanych mieszkańców”, podkreśla tekst, nawiązując do zagranicznych gości, pływającej populacji, która również korzysta z usług takich jak bezpieczeństwo, zaopatrzenie w wodę, wywóz śmieci i transport.

Rada Konsultacyjna przyznaje, że nie jest łatwo zająć się na poziomie prawnym faktem, że wszystkie gminy Wysp Kanaryjskich mają pewien związek z działalnością turystyczną. Dodaje jednak, że tej trudności „nie da się przezwyciężyć” za pomocą proponowanej ustawy „bez zharmonizowania jej treści z obszernymi i szczegółowymi przepisami” z 1995 r., które są obecnie zmieniane.

Obowiązki i prawa gmin turystycznych

Organ konsultacyjny Wysp Kanaryjskich przypomina, że wspomniane rozporządzenie nie przyznaje żadnych nowych uprawnień władzom lokalnym, ale nakłada na nie szereg obowiązków, zarówno o charakterze ogólnym, jak i związanych z turystyką. Istnieje także możliwość tworzenia nowych odpowiedzialnych stanowisk, „z których wszystkie mogą prowadzić do większych potrzeb finansowych”.

Aby stać się gminą turystyczną zgodnie z tym rozporządzeniem, konieczne jest posiadanie rocznej liczby ludności zagranicznej pięciokrotnie większej niż liczba ludności zameldowanej i zarejestrowanie co najmniej 4000 miejsc zakwaterowania wakacyjnego w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego złożenie wniosku.

Miejscowości objęte tym warunkiem są zobowiązane do „ukierunkowania swoich usług publicznych na turystykę”, oprócz przyjęcia szeregu obowiązków już przypisanych administracji publicznej, takich jak zachowanie i promowanie otwartych przestrzeni do użytku publicznego, zapewnienie ochrony dziedzictwa kulturowego i naturalnego czy przyjęcie środków w celu skorygowania nierówności między mężczyznami i kobietami.

Korzyści dla gmin turystycznych

Gminy turystyczne będą mogły korzystać z tej nazwy w działaniach promujących turystykę, uczestniczyć w spotkaniach organów konsultacyjnych i konferencjach sektora „z głosem i głosem” oraz „być brane pod uwagę” w planach gospodarczych Wspólnoty Autonomicznej, aby „zrekompensować” ekonomicznie większy wysiłek, jaki podejmują w świadczeniu usług publicznych.

„Warunek gminy turystycznej określa kompendium specjalnych potrzeb w zakresie zdolności adaptacyjnych i zarządzania publicznego, które nie stanowi obciążenia dla konkurencyjności w sektorze, ponieważ obszar turystyczny charakteryzuje się nieprzewidywalnością, sezonowością i niezbędną elastycznością”, uzasadniają rady miejskie, które promują ustawę w swoim uzasadnieniu.

Wątpliwości i interpretacje

Artykuł dziewiąty rozporządzenia wymaga od podmiotów lokalnych udowodnienia „znaczenia działalności turystycznej w gospodarce gminy”, aby mogły zostać uznane za gminę turystyczną. Inny przepis, w tym przypadku numer czternaście, reguluje „prawa” gmin turystycznych, takich jak możliwość ubiegania się o plany regionalne w celu uzyskania dodatkowych funduszy na ich status.

Rada ostrzega, że sposób sformułowania tego punktu może być „różnie interpretowany”, a gminy nieturystyczne mogą zostać pozbawione możliwości bycia beneficjentami tych programów. W rzeczywistości „wszystkie gminy na Wyspach Kanaryjskich, zarówno turystyczne, jak i nie, muszą świadczyć obowiązkowe usługi turystyczne nałożone przez ustawę 7/1995”, która reguluje tę działalność.

Historia regulacji i poparcie polityczne

Jest to trzecia próba uregulowania statusu gminy turystycznej na Wyspach Kanaryjskich. Pierwsze dwie, promowane w 2006 i 2007 roku, nie doszły do skutku z powodu problemów z finansowaniem, jak powiedział burmistrz San Bartolomé de Tirajana, Marco Aurelio Pérez, z Partido Popular (PP), w izbie regionalnej.

Wszystkie partie, z wyjątkiem Vox, głosowały za przyjęciem ustawy, pierwszej w historii Wysp Kanaryjskich, promowanej przez rady lokalne. Pomimo kontrowersji i wątpliwości wyrażonych przez Radę Konsultacyjną, ustawa zyskała szerokie poparcie polityczne, co świadczy o jej znaczeniu dla rozwoju turystyki na Wyspach Kanaryjskich.

kontrowersje wokol regulacji wynajmu wakacyjnego na kanarach

Źródło

Tags: