Zbrodnia w Firgas 1932 - gdy sąsiad zabił z powodu czarów - wyspykanaryjskie.info - Polski Portal Informacyjny o Wyspach Kanaryjskich

W sierpniu 1932 roku spokojne miasteczko Firgas na Gran Canarii przeżyło jeden z najstraszniejszych dramatów w swojej historii. 58-letni Benito Guerra González, szanowany mieszkaniec i były radny, zastrzelił swoją 60-letnią sąsiadkę Maríę Luisę Sosę, zwaną Pospó. Powód? Był przekonany, że kobieta oczarowała jego chorą psychicznie żonę.

Lato klęsk i nieszczęść

Rok 1932 okazał się dla mieszkańców Firgas wyjątkowo ciężki. Najpierw szarańcza, niczym biblijna plaga, zniszczyła całą zieleń w okolicy. Zmobilizowani mieszkańcy walczyli z plagą, paląc na polach zużyte opony samochodowe, które wypuszczały w niebo czarne słupy dymu. Dzieci nie chodziły do szkoły, a duszący upał potęgował uczucie niepokoju.

To właśnie w tej atmosferze napięcia doszło do tragedii, która na długo zapisała się w pamięci mieszkańców. María Luisa Sosa Ramírez nigdy już nie wróci na swoją farmę, gdzie dotykała garnków i patelni oraz kanistrów z benzyną. Jej życie zostało brutalnie przerwane dwoma strzałami z rewolweru w piątkowe popołudnie 5 sierpnia.

Benito Guerra – od szanowanego radnego do mordercy

Benito Guerra González był zamożnym rolnikiem, który pełnił funkcję radnego w Radzie Miasta Firgas podczas dyktatury generała Miguela Primo de Rivery (1923-1930). Po zakończeniu kadencji wycofał się z działalności politycznej, aby poświęcić się swoim licznym obowiązkom gospodarczym.

Jednak na długo przed popełnieniem zbrodni zaczął wykazywać niepokojące zachowania. Przestał witać się ze swoją sąsiadką, Pospó, będąc głęboko przekonany, że to ona oczarowała jego żonę Josefę Reyes. Kobieta rzeczywiście cierpiała na poważne zaburzenia psychiczne – w czerwcu, podczas święta San Juan, próbowała nawet popełnić samobójstwo, a czasami wybuchała krzykami przerażenia bez żadnego powodu.

Narastająca obsesja i pierwsze akty przemocy

Mieszkańcy wioski szybko zauważyli, że coś niepokojącego dzieje się również w umyśle Don Benito. Sąsiedzi musieli wielokrotnie interweniować, aby powstrzymać go przed fizycznym atakami na Maríę Luisę. Wszyscy pamiętali noc, kiedy obrzucił ją kamieniami do tego stopnia, że Pospó musiała pospiesznie schronić się w swoim domu.

Mimo tego nękania, ofiara – opisywana przez sąsiadów jako “kobieta o szlachetnym sercu” – nigdy nie chciała złożyć formalnego doniesienia na swojego prześladowcę. Ta wielkoduszność miała się okazać tragiczna w skutkach.

Tragiczny finał – zbrodnia przy wodopoju

O czwartej po południu tego pamiętnego 5 sierpnia, María Luisa poszła jak zwykle po wodę do wodopoju obok swojego domu. Tam, ukryty za bananowcami, czekał na nią Benito Guerra. W chwili gdy się zbliżyła, wyciągnął z kieszeni rewolwer i oddał dwa strzały w głowę.

Córka Maríi Luisy usłyszała strzały i pobiegła w kierunku miejsca zwanego “piconera de don Benito” w Cambalud. Tam ujrzała przerażający widok – swoją matkę leżącą na ziemi we krwi, podczas gdy napastnik uciekał przez gaj bananowców w kierunku drogi do Bañaderos.

Zaniepokojona kobieta wezwała pomoc, a wraz z kilkoma sąsiadami przeniosła matkę do domu. Jednocześnie pilnie wezwano lekarza z Arucas, Anastasio Escudero Ruiza, który tymczasowo praktykował w Firgas. Niestety, kiedy lekarz przybył, mógł jedynie stwierdzić zgon i wypisać akt zgonu.

Samobójcza desperacja mordercy

Tymczasem napastnik dotarł do domu swojej siostry Feliciany. Z rewolwerem wciąż w ręku powiedział jej, żeby poszła zająć się swoją rodziną, ponieważ postanowił odebrać sobie życie. W ciszy popołudnia rozległy się kolejne dwa strzały.

Pierwszy strzał jedynie strącił mu kapelusz z głowy. Drugi był celniejszy – kula utkwiła w jego głowie. Guerra rzucił się następnie w dół nasypu, gdzie znalazł go strażnik miejski Domingo González Rivero.

Drugi funkcjonariusz, Celestino González Marrero, który pełnił służbę w rejonie Trapiche, zaalarmował lekarza opuszczającego właśnie dom zmarłej kobiety. Lekarz zorganizował ewakuację Guerra do swojej przychodni w Arucas, gdzie zdołał usunąć kulę tkwiącą w prawej kości ciemieniowej. Jak relacjonował Don Anastasio: “ołów został zniekształcony w taki sposób, że był spłaszczony jak moneta”.

Ostatnie chwile życia mordercy

Sędzia miejski Alberto Arencibia Arencibia w towarzystwie sekretarza Domingo Guerra Gil próbował odebrać zeznania od Don Benito, ale ten był wyczerpany i mógł tylko powtarzać: “Zabili moją żonę, zabili moją żonę!”. Stan rannego zmusiła do jego ewakuacji do szpitala San Martín w mieście, w towarzystwie strażników.

Trzy dni później, w niedzielę rano 7 sierpnia, Benito Guerra González zmarł w szpitalnym łóżku, zabierając ze sobą tajemnice swojej obsesji i szaleństwa.

Pożegnanie Pospó

Tego samego dnia, gdy umierał morderca, w domu Maríi Luizy Pospó ustawiono kaplicę z czterema płonącymi świecami. Dziennikarz LA PROVINCIA, który udał się na miejsce, tak opisał widok: “Jej oblicze jest spokojne, bez żadnych oznak cierpienia przed śmiercią, co pozwala nam sądzić, że nie zauważyła strzału, który ją zabił”.

Mieszkańcy Firgas tłumnie przybyli na stypę w ciasnym i wzruszającym pochodzie z kwiatami. Sąsiedzi nie kryli wzruszenia, podczas gdy kobiety ubrane w rygorystyczną żałobę odmawiały różaniec na krzesłach ustawionych pod ścianą.

Zmarła była bardzo szanowaną osobą w wiosce. Pochodziła z La Aldea, ale od ślubu mieszkała w Firgas, gdzie zyskała szacunek i sympatię sąsiadów swoim szlachetnym charakterem.

Tragedia rodziny Guerra

Według ówczesnej prasy, rodzina Don Benito przedstawiała “obraz kliniczny”. Oprócz chorej psychicznie żony, w domu mieszkała również jego szwagierka Ramona – samotna, niepełnosprawna kobieta, oraz brat znanemu w wiosce jako Antonín Lucas, również z problemami zdrowotnymi.

Przed popełnieniem zbrodni Don Benito desperacko szukał ratunku dla swojego domu w seansach spirytystycznych. Sprowadzony spirytysta po “groteskowej, tajemniczej ceremonii z użyciem szklanek wody i ziół” doszedł do wniosku, że w domu nie ma demonów, ale że biedna kobieta jest po prostu psychicznie chora.

Czarne lato 1932 roku

Zbrodnia Pospó nie była jedynym nieszczęściem, które dotknęło Firgas tego lata. W tym samym okresie 25-letni Marcelino Marrero Angulo utonął w stawie w Buenlugar podczas pracy z bykiem. W rejonie Padilla sąsiad José Marrero Pérez został postrzelony przez kogoś ukrywającego się za kaktusami.

Jakby tego było mało, w sądzie w Las Palmas toczył się wówczas proces w sprawie zbrodni z afektu z udziałem Nicolása Pulido Granadosa – sąsiada, który zaślepiony szaleństwem zazdrości zabił swoją byłą dziewczynę Maríę del Pino Granados, będącą jego kuzynką, a rok wcześniej zranił jej przyjaciela.

Historia ta stanowi część mrocznej karty w kronikach Wysp Kanaryjskich – przypomnienie o tym, jak przesądy, choroba psychiczna i brak odpowiedniej pomocy mogą doprowadzić do tragedii, która na zawsze zmienia życie całej społeczności.