Instituto Astrofísico de Canarias (IAC) wraz z Universidad Complutense de Madrid (UCM), dzięki obserwacjom przeprowadzonym za pomocą Gran Telescopio Canarias (GTC) w Observatorio del Roque de Los Muchachos na szczytach Garafía, zaobserwowało i opisało „po raz pierwszy obiekt 2023 FW14″, asteroidę trojańską, która dzieli orbitę z Marsem”, informuje IAC w komunikacie prasowym. Po Jowiszu, czerwona planeta jest tą z największą liczbą znanych trojanów, z 17 po tym nowym dodatku. Wyniki zostały opublikowane w prestiżowym czasopiśmie „Astronomy & Astrophysics”.
Charakterystyka asteroid trojańskich
Asteroidy trojańskie to pomniejsze ciała Układu Słonecznego, które dzielą orbitę planety, zajmując jeden ze stabilnych punktów równowagi zwanych punktami Lagrange’a, znajdujących się 60° przed (L4) i 60° za (L5) planetą. W przypadku obiektu 2023 FW14, symulacje numeryczne przeprowadzone w UCM w latach 2023 i 2024 potwierdziły, że jest to trojan L4, tj. poprzedza Marsa, będąc drugim znanym, wraz z asteroidą 1999 UJ7.
Ewolucja orbity asteroidy
Podczas gdy większość asteroid Marsa wydaje się towarzyszyć planecie od czasu jej powstania, 2023 FW14 osiągnęła trajektorię trojańską około miliona lat temu i prawdopodobnie opuści ją za około 10 milionów lat, w oparciu o wyniki numeryczne. „Podczas gdy ewolucja orbitalna 16 wcześniej znanych trojanów wydaje się stabilna w dłuższej perspektywie, ewolucja nowego trojana taka nie jest”, wyjaśnia Raúl de la Fuente Marcos, badacz z Wydziału Fizyki Ziemi i Astrofizyki UCM, który kierował badaniem.
Możliwe pochodzenie obiektu
„Istnieją dwie możliwości dotyczące jego pochodzenia: może to być fragment trojana 1999 UJ7 lub mógł zostać przechwycony z populacji planetoid bliskich Ziemi, które przecinają orbitę Marsa”, dodaje de la Fuente Marcos.
Skład chemiczny asteroidy
„Widmo uzyskane za pomocą Gran Telescopio Canarias pozwoliło nam również poznać skład chemiczny 2023 FW14, wykazując nowe różnice w stosunku do pozostałych trojanów na Marsie”, dodaje de la Fuente Marcos. „Chociaż widmo 2023 FW14 uzyskane za pomocą GTC różni się nieco od widma innego trojana L4, 1999 UJ7, oba należą do tej samej grupy składowej i są asteroidami typu prymitywnego, w przeciwieństwie do trojanów L5, z których wszystkie są skaliste i bogate w krzemiany” – mówi Julia de León, badaczka IAC i współautorka artykułu.
Znaczenie odkrycia
Koordynacja między analizą orbitalną, a badaniem obserwacyjnym była kluczowa w uzyskaniu wyników, ponieważ okno obserwacyjne dla tego obiektu wynosiło zaledwie kilka tygodni. Rozszerzenie listy trojanów Marsa pozwala „pogłębić wiedzę na temat tych obiektów, których istnienie zostało początkowo zaproponowane na podstawie obliczeń matematycznych”. „Badanie rzeczywistych trojanów w porównaniu z przewidywanymi matematycznie pozwala nam ocenić wiarygodność naszych modeli teoretycznych”, podsumowuje De la Fuente Marcos. Więcej informacji na stronie IAC.
Nowe odkrycia w Cueva de los Cabezazos zdradzają 600 lat historii Teneryfy
Gigantyczna prehistoryczna jaszczurka odkryta na Teneryfie
Pierwsze zdjęcia satelitarne Wysp Kanaryjskich pokazują potencjał monitorowania postępów zmian klimatu
Nowe badania oceaniczne na Wyspach Kanaryjskich w poszukiwaniu danych dotyczących ocieplenia klimatu
