Deszcz meteorów Eta Akwarydów jest widoczny każdego roku między 19 kwietnia a 28 maja. Najlepiej obserwuje się go z miejsc położonych w tropikach, takich jak Wyspy Kanaryjskie, oraz na półkuli południowej, choć można go również zaobserwować na półkuli północnej.
To będzie dobry rok na obserwacje Eta Akwarydów, ponieważ nów księżyca 8 maja pozwoli na śledzenie deszczu meteorów w zenicie między 5 a 6 maja w nocnych ciemnościach.
Związek z kometą Halleya
Eta Akwarydy są związane z kometą Halleya, podobnie jak deszcz meteorów Orionidów, który ma miejsce w październiku. Jak donosi Narodowe Obserwatorium Astronomiczne (NAO), meteory Eta Akwarydy mają aktywność od 40 do 85 meteorów na godzinę i dość dużą prędkość, około 66 kilometrów na sekundę.
Radiant Eta Akwarydów
Dla obserwatorów na średnich szerokościach geograficznych radiant Eta Akwarydów znajduje się nad horyzontem od czterech godzin po północy do świtu.
Pierścień fragmentów komety
Meteory te są fragmentami komety 1/P Halley, która krąży wokół Słońca co 76 lat i była ostatnio widziana z Ziemi w 1986 roku. Jak co roku o tej porze, Ziemia przechodzi przez pierścień wypełniony oderwanymi fragmentami komety Halley’a. Kiedy jeden z tych fragmentów (lub meteoroidów) wchodzi w kontakt z ziemską atmosferą, spala się w wyniku tarcia z powietrzem, tworząc świetlistą poświatę, którą znamy jako meteor lub spadającą gwiazdę. Kometa Halleya jest również źródłem innego deszczu meteorów, Orionidów, którego szczyt przypada na 21 października. Odpowiadający mu deszcz meteorów wydaje się mieć jedno centrum pochodzenia, punkt, z którego wydają się wyłaniać wszystkie spadające gwiazdy. Punkt ten nazywany jest „radiantem”, a jego lokalizacja używana jest do nazwania deszczu gwiazd. W ten sposób Akwarydy eta mają swój radiant w gwieździe eta w gwiazdozbiorze Wodnika.