Strajk służb ratunkowych na Wyspach Kanaryjskich od 25 sierpnia

Służby ratunkowe na Wyspach Kanaryjskich stanęły przed poważnym kryzysem. Komitety strajkowe reprezentujące kluczowe jednostki ratownicze ogłosiły bezterminowy protest, który może sparaliżować system bezpieczeństwa w archipelagu. W centrum sporu znajdują się plany władz regionalnych dotyczące reorganizacji służb, które według pracowników zagrażają dotychczasowemu modelowi zintegrowanej ochrony.

Bezterminowy strajk od 25 sierpnia

Komitety strajkowe reprezentujące Cecoes 112, Kanaryjską Służbę Ratowniczą (SUC), Służbę Opieki nad Kobietami – Ofiarami Przemocy, Transport Zdrowotny Nieratunkowy oraz pozostałe jednostki publicznej spółki Gestión de Servicios para la Salud y la Seguridad en Canarias (GSC) rozpoczęły bezterminowy strajk 25 sierpnia. Decyzję tę podjęto po miesiącach narastających napięć między pracownikami a zarządem.

Jak wynika z oświadczenia wydanego przez związki zawodowe CSIF Canarias i CCOO Canarias, głównym powodem protestu są plany podziału podstawowych usług ratowniczych, brak niezbędnych inwestycji oraz systematyczne pogorszenie zarządzania i traktowania pracowników.

Zagrożenie dla zintegrowanego modelu ratownictwa

Szczególne zaniepokojenie związków budzi planowane “rozbicie” modelu zintegrowanego, który funkcjonuje na archipelagu od ponad trzech dekad. Według protestujących, obecny system jest obecnie “zagrożony” decyzjami podejmowanymi “za plecami” zespołów ratowniczych i społeczeństwa, bez konsultacji z bezpośrednio zaangażowanymi stronami.

Do problemów strukturalnych dochodzi nagromadzenie naruszeń prawa pracy, które bezpośrednio wpływają na codzienną pracę ratowników. Związki wskazują na arbitralne zmiany w rozkładach jazdy, nieobsadzone zmiany, brak publikacji harmonogramów pracy, zatrudnianie z pominięciem list rezerwowych oraz łamanie praw uznanych i zatwierdzonych przez rząd Wysp Kanaryjskich po poprzednich konfliktach pracowniczych.

Cecoes 112 – gdzie każda sekunda ma znaczenie

Związkowcy podkreślają krytyczną rolę Cecoes 112 jako centrum koordynacji, gdzie “każda sekunda ma znaczenie”. Ostrzegają, że organiczne i operacyjne oddzielenie kluczowych jednostek, takich jak SUC, zagroziłby globalnej wizji operacyjnej, ustalaniu priorytetów oraz natychmiastowej alokacji zasobów w sytuacjach kryzysowych.

Według protestujących, podział systemu znacznie zwiększy ryzyko błędów i braku koordynacji podczas jednoczesnych incydentów ratunkowych. Właściwa koordynacja wymaga bowiem zintegrowanej służby, a planowany podział spowodowałby wewnętrzne tarcia i gorszą obsługę obywateli w sytuacjach zagrożenia życia.

Postulaty strajkujących

Organizacje związkowe kierują konkretne żądania do rządu regionalnego i zaangażowanych ministerstw. Wzywają do natychmiastowego wstrzymania wszelkich działań mających na celu rozdzielenie usług oraz utrzymania zintegrowanego modelu koordynacji, który sprawdził się przez ostatnie trzy dekady.

Protestujący domagają się również “natychmiastowego” przestrzegania praw pracowniczych uzgodnionych i podpisanych przez wszystkie strony, zapewnienia obiecanych inwestycji oraz dostarczenia odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych dla wszystkich kluczowych departamentów: administracji, rozliczeń, zasobów ludzkich, działu ekonomicznego, finansowego, technicznego, CECOES i SUC.

Krytyka zarządzania i wezwanie do negocjacji

Związki domagają się również odnowienia zespołów kierowniczych odpowiedzialnych za pogorszenie zarządzania oraz wyjaśnień dotyczących “paraliżu” planowania i jakości zleceń realizowanych przez Dyrekcję Generalną ds. Sytuacji Nadzwyczajnych. Pytają o przyczyny tej sytuacji i jej wpływ na profesjonalizację usług ratowniczych.

Przedstawiciele związków zawodowych zwracają się bezpośrednio do przewodniczącego rządu kanaryjskiego Fernando Clavijo oraz regionalnych ministerstw polityki terytorialnej i zdrowia o pilne otwarcie stołu negocjacyjnego. Domagają się zagwarantowania, że każda reforma zostanie przeprowadzona “bez narażania na ryzyko krytycznej usługi dla ludności lub warunków życia ponad 300 pracujących rodzin”, których egzystencja zależy od funkcjonowania systemu ratowniczego.